رابطه تفکر انتقادی با سبک‌های یادگیری در دانشجویان تحصیلات تکمیلی پرستاری

  زمینه و هدف: پرستاران جهت ارایه خدمات و آموزش هدفمند نیازمند تفکر انتقادی هستند. ضعف تفکر انتقادی در میان دانشجویان گویای آن است که آموزش پرستاری در دستیابی به اهداف حرفه‌ای چندان موفق عمل نکرده است و پرورش دانشجویان پرستاری و پرستاران متفکر همچنان به عنوان یک چالش جدی مطرح می‌باشد. بر این اساس، در سال‌های اخیر توجه به سبک‌های یادگیری و روش‌های نوین و خلاق آموزشی مبتنی بر یادگیری معنی‌دار و تسهیل کننده تفکر انتقادی مثل روش‌های تدریس دانشجو محور جایگزین رویکردهای سنتی تدریس شده است. این مطالعه با هدف تعیین رابطه تفکر انتقادی با سبک‌های یادگیری دانشجویان تحصیلات تکمیلی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کرمان طراحی گردید.   روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را 90 نفر از دانشجویان پرستاری در مقطع تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد و دکتری) دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 91-1390 تشکیل دادند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم ب ( California critical thinking skill test یا CCTST ) و پرسش‌نامه سبک‌های یادگیری Kolb بود.   یافته‌ها: بین سبک‌های یادگیری و تفکر انتقادی ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت (001/0 > P )؛ به طوری که سبک همگرا بیشترین و سبک انطباق یابنده کمترین میانگین تفکر انتقادی را به خود اختصاص داد. به طوری که سبک همگرا (2/67 ± 13/04)بیشترین و سبک انطباق یابنده(1/33 ± 3/82 )کمترین میانگین تفکر انتقادی را داشتند .   نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعات انجام شده، می‌توان بر لزوم بازنگری در استراتژی‌های آموزشی فعلی و استفاده بیشتر از استراتژی‌های فعال تدریس با توجه به سبک‌های یادگیری فراگیران جهت بهبود وضعیت تفکر انتقادی تأکید کرد.